شعر 2

چو بر شکست صبا زلف عنبر افشانش

به هر شکسته که پیوست ،تازه شد جانش

کجاست هم نفسی تا به شرح عرضه دهم

که دل چه می کشد از روزگار هجرانش؟

معنی این دو بیت از شعر حافظ:

وقتیکه بادی که از شمال میوزد،موهای عطر افشان و زیبای یار را

به هر طرف می برد

در هر نسیمی که میوزید، گویا جان تازه ای به عاشق خود می بخشید

کجاست کسی مثل من؟

که عاشق است

وزجر درون او را به اعماق غم می برد

وروزگار هجران برای او مثل شب سیاه است